Του Χρήστου Τσαλικίδη
Κήρυξαν «ανακωχή» στη ΝΔ μετά τη «μπόρα» Αντώναρου που επανέφερε στην επιφάνεια τον πόλεμο «φατριών» που βασανίζει για δεκαετίες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς πως καταφέρνουν στην Πειραιώς να βάζουν «αυτογκόλ» κάθε φορά που η Νέα Δημοκρατία παίρνει «κεφάλι» στις δημοσκοπήσεις και δείχνει να επιστρέφει σε τροχιά εξουσίας. «Καραμανλικοί», «Μητσοτακικοί», «Σαμαρικοί», «Ντορικοί» και πάει λέγοντας, χύνουν με περισσή ευκολία την καρδάρα με το γάλα, δίχως να σέβονται ή να λογαριάζουν τον κόπο και τον ιδρώτα τους από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα. Μάλλον η προσμονή της εξουσίας τους έχει κάνει να λησμονούν που βρισκόταν δημοσκοπικά η ΝΔ πριν από περίπου τρία χρόνια…
Γιατί πραγματικά θέλει μεγάλη «τέχνη» και (αν)ικανότητα από κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, δεδομένης της μαζικής κοινωνικής δυσαρέσκειας που υπάρχει σε όλη τη χώρα για τον Αλέξη Τσίπρα και την φορομπηχτική του πολιτική, με μια δυο «στραβοκλωτσιές» να βάζεις από μόνος σου και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι.
Να τον καθιστάς, δηλαδή, «επικίνδυνο» αντίπαλο και να του καλλιεργείς την αίσθηση ότι μπορεί να γυρίσει το κλίμα…
Ενώ η κοινωνία περιμένει από τη Νέα Δημοκρατία να ακούσει πρόγραμμα και προτάσεις για το πως θα κυβερνήσει την επόμενη ημέρα, για το πως θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, για το πως θα μειωθεί η φορολογία, παρατηρεί αποσβολωμένη εδώ και μερικά 24ωρα εκατέρωθεν εσωκομματικούς «κύκλους» να ανταλλάσσουν προειδοποιητικά πυρά. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η «εσωστρέφεια» ήταν και παραμένει βαθιά ριζωμένη στο μοναδικό κόμμα της Μεταπολίτευσης που εξακολουθεί να αντέχει στην πίεση του ισοπεδωτισμού και να θεωρείται ακόμη και σήμερα πυλώνας εξουσίας.
Η εσωκομματική καχυποψία ζει και βασιλεύει
Ας μην μπερδεύονται όμως ορισμένοι. Η αντοχή του κόμματος στα χρόνια του μνημονίου οφείλει αποκλειστικά στον κόσμο της που την στήριξε στα δύσκολα. Της έμεινε πιστός, εξακολουθεί να την εμπιστεύεται, είναι ο νόμιμος «κληρονόμος» της και είναι έτοιμος να της δώσει και πάλι τα κλειδιά του Μεγάρου Μαξίμου προκειμένου να διαμορφώσει τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει εν μέσω εσωκομματικής καχυποψίας και έντονης αμφισβήτησης.
Εκείνο που μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι ο «αντίπαλος» βρίσκεται εκτός και όχι εντός των τειχών! Όπως δείχνουν να μην έχουν καταλάβει, επίσης, ότι η Novartis είναι η τελευταία ευκαιρία του Αλέξη Τσίπρα να προκαλέσει καίριο πλήγμα στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην αγωνιώδη προσπάθειά του να της κόψει το δρόμο προς την εκλογική νίκη. Παίζει την τελευταία του πολιτική ζαριά και αντί στη Νέα Δημοκρατία να χαράσσουν γραμμές άμυνας, μπήκαν στα εσωκομματικά χαρακώματα.
Που αποσκοπεί ο Αντώναρος;
Κακά τα ψέματα, όποιος πιστεύει ότι ο Ευάγγελος Αντώναρος δεν είναι αρκετά έμπειρος ώστε να γνωρίζει που θα οδηγήσει η στάση του, στοχοποιώντας καθημερινά τον Άδωνι Γεωργιάδη, είναι τουλάχιστον πολιτικά αφελής… Για αυτό και το ζητούμενο δεν είναι το αν η διαγραφή του είναι «αντικαταστατική», όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, αλλά τι πραγματικά αποσκοπεί να πετύχει…
Και εκεί εστιάζεται το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας.
