Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας πολύ θα ήθελε να οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές το φθινόπωρο ως ο πρωθυπουργός που θα μας έχει βγάλει από τα μνημόνια.
Σε αυτό, άλλωστε, οφείλεται και η αναθέρμανση από την πλευρά του της σκανδαλολογίας, με κορυφαίο χαρτί τη Novartis.
Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, δεν έχει σύμμαχό του τις δημοσκοπήσεις, το οποίο σημαίνει ότι δεν έχει σύμμαχό του και τον ελληνικό λαό.
Ναι μεν η διαφορά από τη ΝΔ δεν αυξάνεται, ωστόσο δε μειώνεται κιόλας, με τη σταθεροποίηση σε ένα ποσοστό λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το 10% να μην αποτελεί έναυσμα για προεκλογικό σχεδιασμό.
Ο κ. Τσίπρας, άλλωστε, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε το χαρτί της καθαρής εξόδου από την επιτροπεία ούτε της επίλυσης του Μακεδονικού ή της εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ως προς το πρώτο, όλο και πληθαίνουν οι φωνές που συσχετίζουν τη ρύθμιση του δημόσιου χρέους με τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων και τη στενότερη παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας σε σύγκριση με την αντίστοιχη για τα άλλα κράτη που βγήκαν από τα μνημόνια.
Ανησυχία, εξάλλου, δημιουργεί στους δανειστές ο όγκος των «κόκκινων» δανείων των ελληνικών συστημικών τραπεζών και οι δυσκολίες που προκύπτουν για τους πλειστηριασμούς.
Αυτά σημαίνουν ότι το Eurogroup της 21ης Ιουνίου δεν αναμένεται να είναι τόσο πανηγυρικό όσο το προσδοκούσαν στο Μαξίμου, ακόμα κι αν γίνει πλήρως αποδεκτό το ελληνικό μεταμνημονιακό αναπτυξιακό σχέδιο.
Όσον αφορά το Μακεδονικό, ο Νίκος Κοτζιάς ενημέρωσε τον κ. Τσίπρα για τη δυσθυμία των Σκοπιανών να αλλάξουν το Σύνταγμά τους.
Παραλλήλως, δεν αναμένονται θεαματικά αποτελέσματα στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας στη Βάρνα.
Όλο αυτό το σκηνικό αποτρέπει τον πρωθυπουργό από το να στήσει άμεσα βουλευτικές κάλπες, προσανατολιζόμενος πλέον στην άνοιξη του 2019, ταυτοχρόνως με τις ευρωεκλογές.
Εκτός, βεβαίως, αν προκύψουν αλλαγές στα μέτωπα των σκανδάλων, της οικονομίας και των εθνικών θεμάτων που θα επιφέρουν ανατροπή και στη δημοσκοπική εικόνα ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ.
