Του Γιάννη Συμεωνίδη
Μόνο τυχαίο δεν ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας θύμισε καθολικό ιερέα την ώρα τέλεσης του μυστηρίου του γάμου κατά την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο!
Ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε από τους υπουργούς του, αν έχουν αντίρρηση με την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης και του τρίτου μνημονίου αυτό το καλοκαίρι, να μιλήσουν τώρα αλλιώς να σωπάσουν για πάντα.
Φυσικά κανείς δεν έφερε αντίρρηση, αλλά ο κ. Τσίπρας έκρινε σκόπιμο να ταράξει τα νερά, γιατί έχουν πέσει και στη δική του αντίληψη διαλυτικά φαινόμενα ανάμεσα στους υπουργούς του.
Ορισμένοι ανάμεσά τους, όπως γράφαμε και τη Μεγάλη Τρίτη, πιστεύουν ότι ακόμα κι αν δεν ολοκληρωθούν και τα 88 προαπαιτούμενα στον προβλεπόμενο χρόνο ούτε γάτα ούτε ζημιά, αφού οι αποφάσεις των δανειστών είναι ειλημμένες και τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την έξοδο της χώρας μας από την επιτροπεία.
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αξιολογείται και η γκρίνια του Ευκλείδη Τσακαλώτου πως ορισμένοι υπουργοί έχουν χαλαρώσει, εκμεταλλευόμενοι και τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα, και δεν προχωρούν τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις.
Κυβερνητικές πηγές, μάλιστα, αποδίδουν τη σπουδή του κ. Τσίπρα να συγκαλέσει υπουργικό συμβούλιο τη Μεγάλη Εβδομάδα όχι προκειμένου να μαλώσει τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, αλλά τους συριζαίους υπουργούς για την κωλυσιεργία τους.
Ο πρωθυπουργός πίστεψε ότι η τοποθέτηση του “Νέστορα” του κόμματος Γιάννη Δραγασάκη στο πόστο του υπουργού Οικονομίας θα περνούσε το μήνυμα της αναγκαιότητας επιτάχυνσης, φαίνεται όμως πως αυτό δεν πέρασε, υποχρεώνοντάς τον να παρακινήσει ορισμένους υπουργούς σε απευθείας τηλεοπτική σύνδεση.
Θέλει καθαρό χρόνο
Ο κ. Τσίπρας βλέπει πλέον ότι η δημοσκοπική διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ σε ορισμένες δημοσκοπήσεις είναι μικρότερη και του 5%, και δε θέλει με τίποτα να ανακοπεί αυτή η αναστροφή του κλίματος από κάποιους οι οποίοι στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους και σε “Κασσάνδρες” της Κομισιόν και διαρρέουν στον Τύπο πως η κυβέρνηση υποφέρει από μεταρρυθμιστική κόπωση.
Ο πρωθυπουργός επιθυμεί να έχει ένα χρόνο στη διάθεσή του από τη λήξη του τρίτου προγράμματος μέχρι τις εκλογές του φθινοπώρου του 2019 ώστε να εφαρμόσει δικής του κοπής πολιτικές, να ενισχύσει τη μεσαία τάξη, να μειώσει τη φορολογία και να κερδίσει αυτό που σήμερα μοιάζει δύσκολο, μια δεύτερη τετραετία δηλαδή.
