Του Γιάννη Συμεωνίδη
Πίσω από τα κυβερνητικά χαμόγελα για τα αποτελέσματα του Eurogroup της Σόφιας και τα καλά λόγια για το “ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο” του Ευκλείδη Τσακαλώτου, κρύβεται η ανησυχία του Μαξίμου για το ότι οι αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους όλο και πηγαίνουν προς τα πίσω, αφού δεν τα έχουν βρει ακόμα οι Ευρωπαίοι με το ΔΝΤ.
Οι τελευταίες πληροφορίες, μάλιστα, θέλουν τη σχετική συζήτηση να πραγματοποιείται τον Ιούνιο και μετά από την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης και την κατάληξη σε συμφωνία για τη μεταμνημονιακή εποπτεία.
Και για την τελευταία, εξάλλου, στην κυβέρνηση επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που άφησε την Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών περί συνέχισης της αυξημένης εποπτείας και μετά από τον Αύγουστο.
Σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζουν πως είναι λογικό μια χώρα όπως η Ελλάδα με μεγάλο δημόσιο χρέος και η οποία χρειάστηκε το διπλάσιο χρόνο από τις υπόλοιπες με μνημονιακό πρόγραμμα για να εξέλθει από την κρίση να είναι υποχρεωμένη να δίνει αναφορές (“reports”) σε τακτικότερα χρονικά διαστήματα.
Επισημαίνουν, όμως, πως από τη στιγμή που η Ελλάδα θα δανείζεται από τις αγορές και δεν θα έχει την ανάγκη εκταμίευσης δόσεων από τους Θεσμούς η πίεση που μπορούν να της ασκήσουν οι τελευταίοι θα είναι σαφώς πιο περιορισμένη από όσο σήμερα.
Οι δύο μεταβλητές
Στόχευση της κυβέρνησης είναι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να μην ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα- ο αποκαλούμενος “γαλλικός μηχανισμός”- και τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά από το 2023 να υποχωρήσουν στο 2% από το 3,5%.
Γι’ αυτό και υποστηρίζουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι πως η ρύθμιση του χρέους πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτές τις δύο μεταβλητές.
Σημειώνουν, πάντως, πως είναι ανοιχτοί να συζητήσουν τη χρονική έκταση του γαλλικού μηχανισμού κι ευελπιστούν πως θα έχει βρεθεί μια λύση μέχρι το Eurogroup της 21ης Ιουνίου.
Όπως, ωστόσο, γράψαμε αυτήν την εβδομάδα, αφήνουν πλέον κι ένα ανοιχτό παράθυρο η τελική λύση, τουλάχιστον για το χρέος, να δοθεί στο Eurogroup της 9ης Ιουλίου.
