Του Γιάννη Συμεωνίδη
Μόνο τυχαία δεν ήταν η «εξαφάνιση» του Αλέξη Τσίπρα την εβδομάδα πριν από το συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος.
Τουλάχιστον αυτό μας λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις και οι οποίοι δεν εκπλήσσονται από το ότι ο πρωθυπουργός έχει να εμφανιστεί δημοσίως από την περασμένη Τρίτη στη Θεσσαλονίκη με τον πρόεδρο του Ισραήλ, ενώ περιορίστηκε σε κάποιες σκόρπιες εμφανίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου πάντως δεν έκανε καμιά κουβέντα για το Μακεδονικό.
Είναι προφανές, όπως υποστηρίζουν οι ίδιες πηγές, ότι ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι το ονοματολογικό του βόρειου γείτονα προκαλεί πολιτική φθορά την οποία επιχειρεί να αποφύγει κρυπτόμενος πίσω από τον Νίκο Κοτζιά και δίχως να “προκαλεί” με δικές του τοποθετήσεις.
Να ενημερώσουμε, πάντως, όσους θέλουν να ξαναδούν τον πρωθυπουργό σύντομα πως θα κάνει τη δημόσια επανεμφάνισή του την Τρίτη στην Πάτρα, στο πλαίσιο του περιφερειακού συνεδρίου της δυτικής Ελλάδας.
Από το Μαξίμου απορρίπτουν, όπως είναι λογικό, οποιαδήποτε πολιτική σκοπιμότητα στην «εξαφάνιση» Τσίπρα, ενώ μας ξεκαθαρίζουν ότι η διαφορά της χώρας μας με την ΠΓΔΜ θα επιλυθεί- αν επιλυθεί- με την υπογραφή δεσμευτικής διεθνούς σύμβασης, η οποία θα περιέχει διάφορες δεσμευτικές διατάξεις κι επομένως δεν μπορεί να γίνεται λόγος για μια απλή συμφωνία κυρίων.
Ανάμεσα σε άλλα, θα γεννά διεθνή ευθύνη και θα δημιουργεί συνεπώς και το δικαίωμα του αντισυμβαλλόμενου ο οποίος αισθάνεται θιγμένος να χρησιμοποιήσει αντίμετρα, σύμφωνα με τους κανόνες τού Διεθνούς Δικαίου.
Η σύμβαση, μάλιστα, θα περιέχει και τους όρους με τους οποίους η Ελλάδα θα επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στους διεθνείς οργανισμούς που επιθυμεί- ΝΑΤΟ και ΕΕ-, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας και η απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών από το Σύνταγμα.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο ίδιος κυβερνητικός σχεδιασμός είχε προβλεφθεί και για το Κυπριακό- θα υπογραφόταν, δηλαδή, διεθνής συνθήκη η οποία θα όριζε τα συγκεκριμένα βήματα που θα έπρεπε να γίνουν προκειμένου να καταλήξουμε στην επίλυση του προβλήματος-, αλλά στάθηκε για μια ακόμα φορά εμπόδιο η τουρκική αδιαλλαξία.
