Του Θωμά Καλέση
Τι κι αν από το Μάρτιο του 2011 αποτελεί τον ισχυρό άνδρα του Αμβούργου ως πρωθυπουργός στο κατά γενική ομολογία πλούσιο κρατίδιο της χώρας -αλλά και της Ευρώπης; Ο Όλαφ Σολτς είχε φιλοδοξίες για κάτι παραπάνω. Πολύ παραπάνω. Οπότε η διαφαινόμενη προαγωγή του στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας, μετά το τέλος της θητείας του Βόλφαγκανγκ Σόιμπλε, είναι η ευκαιρία που πάντοτε έψαχνε.
Ποιος είναι όμως ο Όλαφ Σολτς, ο νέος “τσάρος” της γερμανικής οικονομίας;
Γεννημένος στις 14 Ιουνίου του 1958 στο Όσναμπρικ, ο Σολτς είναι ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας πίσω από τον Μάρτιν Σουλτς στο Σοσιαλδημοκρατικό SPD, διαγράφοντας μακρά πορεία στα κοινά της Γερμανίας. Στο παρελθόν έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της νεολαίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ενώ εκπροσώπησε το Αμβούργο στη γερμανική Μπουντεστανγκ από το 1998 μέχρι το 2001 και από το 2002 μέχρι το 2011.
Επίσης υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών του Αμβούργου ενώ υπήρξε και γενικός γραμματέας του SPD, θέση από την οποία παραιτήθηκε όταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ αποφάσισε να εγκαταλείψει την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών.
Ο ρόλος Σολτς στον πρώτο συνασπισμό
Περίπου δεκατρία χρόνια πριν, ο Όλαφ Σολτς διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη συμφωνία για τον πρώτο Μεγάλο Συνασπισμό ανάμεσα στο κόμμα του το SPD και το CDU της Άνγκελα Μέρκελ το 2005, αναλαμβάνοντας χρέη γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας. Υπήρξε, επίσης, μέλος της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής, με αρμοδιότητα την επίβλεψη των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας.
Δύο χρόνια αργότερα διαδέχθηκε τον Φραντς Μουντεφέρινγκ στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο με καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ. Στις εκλογές του 2009 ανέλαβε αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD πριν αναδειχθεί στην πρωθυπουργία του κρατιδίου του Αμβούργου.
Οι εκλογές στο Αμβούργο
Αναμφίβολα σημαντικός σταθμός της μέχρι τώρα πολιτικής καριέρας του Όλαφ Σολτς αποτέλεσαν οι τοπικές εκλογές του Αμβούργου το 2011. Υπό την καθοδήγησή του οι Σοσιαλδημοκράτες του SPD επικράτησαν αποσπώντας το 48,3% των ψήφων και εξασφάλισαν 62 από τις 121 θέσεις της τοπικής βουλής.
Και μπορεί το SPD στη διοίκηση του Αμβούργου να αποτελεί πλέον..παράδοση (ουδείς θυμάται πότε δεν εκλέχθηκαν οι Σοσιαλδημοκράτες στο συγκεκριμένο κρατίδιο), εντούτοις η παρουσία του Όλαφ Σολτς θα άλλαζε πολλά στην πόλη.
Παρένθεση σε όλο αυτό το διάστημα οι εκλογές του 2013 όπου και συμμετείχε ξανά στις συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού από CDU, CSU και SPD, έχοντας αναλάβει τον τομέα της οικονομικής πολιτικής με κύριο αντίπαλο τον άνθρωπο που αναμένεται να τον διαδεχθεί στο υπουργείο Οικονομικών. Τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Οι συγκρούσεις Σολτς με την αριστερά
Μπορεί το SPD να θεωρείται εκ των παραδοσιακών Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη, ωστόσο ο Όλαφ Σολτς ανήκει μάλλον στη δεξιά πτέρυγα αυτών. Μάλιστα σε παλαιότερη συνέντευξή του, έχει τονίσει ότι οι «διαφορές που έχουμε με το Die Linke (το αριστερό κόμμα της Γερμανίας), είναι σαφώς μεγαλύτερες από αυτές που έχουμε με τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής».
Από τα μεγάλα project που θέλησε να εφαρμόσει στο Αμβούργο, τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη θητεία του στην πόλη της Γερμανίας, ήταν η ανάπτυξη μέσω 6.000 νέων κατοικιών τον χρόνο μέσα από ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανάπτυξης των νοτίων (Χάρμπουργκ) και των ανατολικών (Μπέργκεντορφ) προαστίων της πόλης.
Το αντίτιμο αυτής της ανάπτυξης είχε δύο όψεις. Η πρώτη όψη, οδηγούσε στην αναρρίχησή του στα υψηλότερα στρώματα της πολιτικής ζωής της Γερμανίας. Η δεύτερη όψη αναφέρει ότι σχεδόν απαξιώθηκε από τους αριστερούς και εναλλακτικούς της πόλης (που δεν είναι και λίγοι), με τους οποίους ήρθε αρκετές φορές σε σύγκρουση.
Πρώτη σύγκρουση: Οι μετανάστες από τη Λαμπεντούζα και τα κτίρια της ESSO
Το σκληρό συντηρητικό του πρόσωπο ο Όλαφ Σολτς το έδειξε για πρώτη φορά λίγο πριν τον Απρίλιο του 2013, όταν περίπου 300 μετανάστες που έφτασαν από τη Λιβύη στην Λαμπεντούζα θέλησαν να εγκατασταθούν στο Αμβούργο. Εκεί συνάντησαν την αδιάλλακτη στάση του Σολτς, που με σύμμαχο της αστυνομικές δυνάμεις τους καταδίωξε και τους απείλησε με απέλαση.
Η αλληλεγγύη των κατοίκων (και κυρίως αυτών της περιοχής του Ζανκτ Πάουλι) ήταν που έβαλε φρένο στις επιδιώξεις του Σολτς, ο οποίος βλέποντας τις αντιδράσεις που ξεσήκωσαν οι κινήσεις του αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Σήμερα, αρκετοί από τους 300 μετανάστες της Λαμπεντούζα έχουν αφομοιωθεί από την κοινωνία, ζουν και εργάζονται χωρίς κανένα πρόβλημα στην Χανσεατική πόλη.
Για να συμβεί όμως αυτό, έπρεπε να σημειωθούν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας τον Δεκέμβριο του 2013, μετά από τις οποίες ο Σολτς όρισε συγκεκριμένες συνοικίες της πόλης ως επικίνδυνη ζώνη. Δηλαδή δεν μπορούσες να εισέλθεις χωρίς να περάσεις από αστυνομικό έλεγχο ή χωρίς να ταυτοποιηθούν τα προσωπικά σου στοιχεία.
Νωρίτερα είχε προηγηθεί νίκη του Γερμανού πολιτικού στο θέμα του κτιριακού συγκροτήματος ΕSSO. Η συγκεκριμένη υπόθεση αφορούσε ουσιαστικά ένα συγκρότημα εργατικών κατοικιών στην οδό Ρίπερμπαν της περιοχής Ζανκτ Πάουλι, τα οποία οι κάτοικοι προσπαθούσαν να κρατήσουν όρθια, ώστε να μη χαλάσει η παλιά παραδοσιακή εικόνα της γνωστής συνοικίας του Αμβούργου. Ο Σολτς τα γκρέμισε μέσα σε μια νύχτα.
Δεύτερη σύγκρουση: Το φιάσκο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες
Τον Μάιο του 2015 ο Σολτς φιλοδοξεί να φέρει το Αμβούργο στο επίκεντρο του Παγκόσμιου ενδιαφέροντος θέτοντας την υποψηφιότητα της πόλης για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024. Το πλάνο για την κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου, και του Ολυμπιακού χωριού, προέβλεπε ανάπλαση μεγάλου μέρους του λιμανιού της πόλης. Για να αλλάξει εικόνα, θα έπρεπε να μπαζωθεί ένα σημαντικό κομμάτι της θάλασσας.
Το σχέδιο συναντά την έντονη αντίδραση του απλού κόσμου και ο Σολτς θα αναγκαστεί να πάει σε δημοψήφισμα. Το Νοέμβριο του 2015, η πόλη του Αμβούργου θα στραπατσάρει για μία ακόμη φορά τον πολιτικό εγωισμό του Σολτς, βροντοφωνάζοντας «ΟΧΙ» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Τρίτη σύγκρουση: Η σύνοδος κορυφής των G20
Μετά την ήττα στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Σολτς επιζητούσε εναγωνίως μία ακόμη ευκαιρία για να αναρριχηθεί στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας και της Ευρώπης γενικότερα. Και τη βρήκε με την διοργάνωση της συνόδου κορυφής των G20 τον περασμένο Ιούλιο στο Αμβούργο.
Με την βοήθεια της αστυνομίας ο Σολτς θα καταφέρει να διοργανώσει τη σύνοδο κορυφής, αλλά τα επεισόδια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκειά της μεταξύ διαδηλωτών από όλη την Ευρώπη και της αστυνομικής δύναμης που συγκεντρώθηκε στο Αμβούργο από όλα τα κρατίδια, μνημονεύονται μέχρι και σήμερα στη Γερμανία.
Ο Σολτς θέλει να απαντήσει στα επεισόδια με το κλείσιμο της πιο ιστορικής κατάληψης στην Ευρώπη, της Rote Flora (Κόκκινη Φλόρα), την οποία δεν κατάφερε να κλείσει ούτε μετά τις συγκρούσεις του Δεκέβρη του 2013.
Δεν θα προλάβει όμως ούτε και τώρα. Οι πολιτικές εξελίξεις και οι φιλοδοξίες του, έγιναν πραγματικότητα. Σε λίγες μέρες, όπως όλα δείχνουν αναχωρεί από το Αμβούργο με προορισμό το Βερολίνο για να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας.
Και ο νέος τσάρος της γερμανικής πολιτικής σκηνής δηλώνει ήδη φιλοευρωπαϊστής μακριά από τη λιτότητα. «Δεν θα υποδείξουμε εμείς στα υπόλοιπα κράτη πως θα καταφέρουν να παρουσιάσουν ανάπτυξη», τονίζει. Μόνο που αυτό, μένει να το δούμε και στην πράξη.
