Ακόμα και με την… τεχνογνωσία στις διαρρήξεις σπείρας αλλοδαπών ασχολήθηκε ο Άρειος Πάγος. Και όπως… διέγνωσε το ποινικό τμήμα του η εν λόγω σπείρα είχε αποκτήσει τεχνογνωσία στην διάρρηξη θωρακισμένων θυρών και συγκεκριμένα εξωτερικών θυρών διαμερισμάτων πολυκατοικιών και μονοκατοικιών, με τη χρήση ειδικών διαρρηκτικών εργαλείων που τα ίδια τα μέλη της κατασκεύαζαν.
Παράλληλα οι διαρρήκτες είχαν και… εξειδικευμένες διαρρηκτικές γνώσεις. Πρόκειται για τρεις άνεργους Γεωργιανούς, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει εγκληματική ομάδα προκειμένου να διαπράττουν κλοπές και κυρίως διαρρήξεις διαμερισμάτων, κυρίως σε περιοχές στην Βόρειο Ελλάδα.
Πώς συνελήφθησαν
Το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου 2011 τα τρία μέλη της σπείρα πήγαν με αυτοκίνητο σε πόλη της Βορείου Ελλάδος σε απόσταση 80 χλμ. περίπου από την συμπρωτεύουσα. Αφού εντόπισαν το διαμέρισμα της αρεσκείας τους και βεβαιώθηκαν ότι απουσίαζαν όλα τα μέλη της οικογένειας που κατοικούσαν σε αυτό, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια, κατάλληλα για διάνοιξη εξωθύρων, διαρρηκτικά εργαλεία, τα οποία δεν αφήνουν ίχνη παραβίασης, πραγματοποίησαν την εισβολή τους.
Για τη διάρρηξη χρησιμοποίησαν ένα γερμανικό κλειδί, ένα κατσαβίδι που απολήγει σε άγκιστρο, ένα σουγιά και ένα μεταλλικό διαρρηκτικό εργαλείο, ειδικά για την διάνοιξη και θωρακισμένων θυρών.
Τελικά αφαίρεσαν από το πατάρι του μπάνιου το ποσό των 35.000 ευρώ που είχε κρύψει σε κρυπτή ο ιδιοκτήτης, καθώς και χρυσαφικά (δύο χρυσούς σταυρούς με τις αλυσίδες τους, ένα χρυσό μενταγιόν λαιμού με την αλυσίδα του, ένα χρυσό μενταγιόν χωρίς αλυσίδα, ένα δαχτυλίδι λευκόχρυσου, ένα χρυσό δαχτυλίδι με πέτρα, έξι ζεύγη χρυσών σκουλαρικιών και ένα ζεύγος σκουλαρίκια από λευκόχρυσο) συνολικής αξίας 5.000 ευρώ. Όμως, έγιναν αντιληπτοί, από τους ενοίκους του διπλανού διαμερίσματος και τελικά συνελήφθησαν από αστυνομικούς που περιπολούσαν στην περιοχή.
Μετά από έρευνα της Αστυνομίας βρέθηκαν τα διαρρηκτικά εργαλεία, τα οποία ήταν ειδικά κατασκευασμένα για το άνοιγμα θωρακισμένων θυρών, καθώς και δύο κινητά τηλέφωνα, όπως και 160 ευρώ.
Όπως, αναφέρεται στην απόφαση του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου οι τρεις είχαν «αποκτήσει τεχνογνωσία στη διάρρηξη θωρακισμένων θυρών, εξώθυρας διαμερισμάτων, με τη χρήση διαρρηκτικών ειδικών εργαλείων, που οι ίδιοι, έχοντες εξειδικευμένες γνώσεις, κατασκεύασαν προς χρήση για το σκοπό αυτό», όπως επίσης χρησιμοποιούσαν πλαστικές πιστωτικές κάρτες για να ανοίγουν τις μη ασφαλισμένες εξώπορτες.
Ακόμη, οι αρεοπαγίτες, αναφέρουν ότι «από τα αποδεικτικά στοιχεία και ιδίως τον τρόπο δράσης της σπείρας, την υλικοτεχνική υποδομή στην διάρρηξη θωρακισμένων θυρών με τεχνογνωσία που είχαν, μέθοδο άγνωστη σε περιστατικά μέχρι τότε, την οργάνωση και υποδομή που είχαν αναπτύξει, την παρακολούθηση των υποψήφιων θυμάτων τους, την ετοιμότητα τους, την ικανότητα τους να διαφύγουν, και την εκγύμναση αυτών», προκύπτει ότι σκοπός τους ήταν «ο πορισμός εισοδήματος ως στοιχείο της προσωπικότητας τους».
Επομένως, καλώς και οι τρεις κηρύχτηκαν «ένοχοι των πράξεων για τις όποιες κατηγορούνται δηλαδή για διακεκριμένη κλοπή, από ενσυνείδητη και ηθελημένη σύμπραξη με κοινό δόλο, γιατί ο κάθε ένας συμμέτοχος θέλησε και αποδέχθηκε την πραγμάτωση της κακουργηματικής κλοπής».
Πώς έφτασε η υπόθεση μέχρι Άρειο Πάγο
Το κάθε μέλος της σπείρας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 6 ετών και 4 μηνών από το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, αλλά ο ένας από τους τρεις άσκησε αναίρεση στο Άρειο Πάγο.
Επικαλούνταν ότι η καταδικαστική απόφαση δεν είχε πλήρη και εμπεριστατωμένη αιτιολογία όπως απαιτεί το Σύνταγμα και η νομοθεσία. Υποστήριζε ακόμα ότι το αδίκημα που είχε διαπραχθεί είναι μια απλή κλοπή και ότι δεν ελήφθησαν υπόψη ελαφρυντικά.
Οι αρεοπαγίτες, όμως επισημαίνουν ότι δεν πρόκειται για απλή πλημμεληματική κλοπή, αλλά για διακεκριμένη, καθώς ο ένας εκ των τριών που άσκησε την αναίρεση, «ενώθηκε με τους συγκατηγορουμένους συνεργούς του με σκοπό τη διάπραξη απροσδιόριστης σειράς κλοπών» και σε γνώση καθενός από τους τρεις ότι είναι ενωμένοι.
Ακόμη, προέβησαν στην όχι περιστασιακή κλοπή, από κοινού και ότι δεν αποσκοπούσαν μόνο στην κλοπή του επίμαχου διαμερίσματος, «αλλά, ως εκ της υποδομής, στη διάπραξη απροσδιόριστης σειράς κλοπών».
Έτσι, το Ποινικό Τμήμα του Ανωτάτου Ποινικού Δικαστηρίου, απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς ότι η εφετειακή καταδικαστική απόφαση πάσχει από έλλειψη επαρκής και ειδικής αιτιολογίας. Αντίθετα, δέχθηκε ότι δεν λήφθηκαν υπόψη η καλή συμπεριφορά του καταδικασθέντα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την σύλληψή του. Δηλαδή η εφετειακή απόφαση δεν αιτιολογεί γιατί δεν αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικές περιστάσεις.
Για το λόγο αυτό ο Άρειος Πάγος ανέπεμψε και πάλι την υπόθεση στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης για νέα συζήτηση προκειμένου να εξεταστεί εάν συντρέχουν στο πρόσωπο του ενός καταδικασθέντα οι ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 του Ποινικού Κώδικα και εάν ναι να επιμετρηθεί και πάλι ο χρόνος της ποινής του.
Για αυτό και μόνο ο Άρειος Πάγος ανέπεμψε και πάλι την υπόθεση στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης για νέα εκδίκαση προκειμένου να εξεταστεί εάν συντρέχουν στο πρόσωπο του ενός καταδικασθέντα οι ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 του Ποινικού Κώδικα και σε θετική περίπτωση να επιμετρηθεί και πάλι ο χρόνος της ποινής του.
