Του Νίκου Ρωμανού, αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ
Η κυβέρνηση έχει επενδύσει και πορεύεται βασισμένη σε αυτό που ονομάζω «δόγμα της συνήθειας»! Θεωρούν πως ο κόσμος έχει πια βαρεθεί, δεν ασχολείται με τίποτα, δεν επηρεάζεται από τίποτα, δεν αντιδράει σε τίποτα.
Από το «είμαστε το νέο» πήγαν στο «γιατί οι άλλοι ήταν καλύτεροι;». Με την ίδια φυσικότητα, με την ίδια ευκολία, με τους ίδιους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που έχτισαν το πρώτο αφήγημα, το οποίο τόσο γρήγορα γκρεμίστηκε, έχτισαν στη συνέχεια και το δεύτερο. Και δεν τρέχει τίποτα. Αφού δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό έχουν καταφέρει να κάνουν τον κόσμο να βαρεθεί.
Όλα αυτά τα κατάφεραν με σκληρή μεθοδική και επίμονη δουλειά που ξεκίνησε τα προηγούμενα χρόνια. Αναδείκνυαν μεθοδικά κάθε αυτοκτονία ως «μνημονιακή», κάθε ανθρώπινη δυστυχία «ως αποτέλεσμα των μνημονίων». Έτσι έκαναν πολλούς να πιστέψουν πως υπάρχει άλλος πολύ πιο εύκολος δρόμος για να βγούμε από το αδιέξοδο. Και όλα αυτά άρχισαν να αποδίδουν όταν είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια του φωτός.
Παράλληλα έχτιζαν διαρκώς διχαστικά διλήμματα αξιοποιώντας τον συναισθηματισμό και την ψυχολογία των πολιτών. Έτσι παρουσιάστηκαν ως το αντίπαλο δέος της «μαυρίλας» και της «δυστυχίας». Η εύκολη λύση σε όλα. Τη συνέχεια την ξέρουμε.
Το ερώτημα που ακούω συχνά είναι γιατί δεν αντιδράει κανείς. Η απάντηση είναι απλή και διττή. Όσοι θα αντιδρούσαν αυθόρμητα είτε ανήκουν σε όσους παραδοσιακά εκφράζουν την αντίδραση τους στην κάλπη, είτε αντιδρούν δια της παραίτησης, δια της αποστροφής και της αποχής. Από την άλλη, όσοι αντιδρούσαν οργανωμένα τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή όσοι υποκινούσαν τις αντιδράσεις, είναι τώρα απασχολημένοι στα υπουργεία, τους οργανισμούς, τις γραμματείες και την στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Για αυτό και τα μέλη του επικίνδυνου θιάσου που μας κυβερνά πιστεύουν πως δεν τους αγγίζει τίποτα.
Εξάλλου όποιος και να αντιδράσει αμέσως στοχοποιείται, κατηγοριοποιείται ως ακροδεξιός, νεοφιλελεύθερος, πουλημένος ή όλα τα παραπάνω μαζί και παράλληλα ξεκινάει με μεθοδικότητα και επιμονή η διαδικασία δολοφονίας χαρακτήρων από τα υπόγεια του Μαξίμου.
Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι της σκληρής δουλειάς που έχουμε να κάνουμε. Να πείσουμε τους πολίτες και ειδικά τους νέους πως δεν μας αξίζουν αυτές οι συνήθειες. Δεν μας αξίζει να συνηθίζουμε τη μιζέρια, τις χαμηλές προσδοκίες, την έλλειψη στόχων και ενδιαφέροντος για τα κοινά. Γιατί όσο περισσότερο συνηθίζουμε σε αυτά τόσο περισσότερο θα αποφασίζουν οι μειοψηφίες για εμάς. Όσο πιο σιωπηλή είναι η πλειοψηφία τόσο μεγαλύτερη δύναμη δίνουμε στην κάθε λογής μειοψηφία. Και μια ματιά στα επιτεύγματα των Ελλήνων που διαπρέπουν εκτός Ελλάδας είναι αρκετή για να πειστούμε πως δεν μας αξίζει αυτή η παρακμή. Δεν μας αξίζει αυτή η χυδαιότητα.
Όσο καλοί και αν είναι στην προπαγάνδα. Όσο καλοί κι αν είναι στη δολοφονία χαρακτήρων. Όσο καλά κι αν χειραγωγούν την ενημέρωση. Όσο κι αν τους βολεύει να χάνουμε την ελπίδα, ξέρουμε τι αξίζουμε και ξέρουμε πως το αύριο είναι κοινό για όλους. Και τώρα πια ξέρουμε πως στις επόμενες κάλπες θα ψηφίσουμε για το κοινό μας αύριο. Το οποίο μάθαμε πια, με πολύ ακριβό τίμημα, πως δεν χτίζεται με ψέματα, ιδεοληψίες του περασμένου αιώνα, καμουφλαρισμένες παλαιοκομματικές αντιλήψεις και διχαστικά συνθήματα!
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 4 Μαΐου 2018
