Του Θωμά Καλέση
Κούβα: Ο Κόλπος των Χοίρων και η μετάβαση στη μετά-Κάστρο εποχή! Ήταν 19 Απριλίου του 1965: Ο επαναστατικός στρατός του Φιντέλ Κάστρο δίνει μία ακόμη απάντηση σε αυτούς που επιχείρησαν από το 1959 να τον ανατρέψουν από την εξουσία μιας μικρής χώρας που είχε αποτινάξει τον ζυγό της δουλείας και αποφάσιζε να κινηθεί σε εντελώς διαφορετική γραμμή από αυτόν της υπερδύναμης των ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο αυτό, η παραστρατιωτική οργάνωση της Ταξιαρχίας 2506 υποστηριζόμενη από την CIA και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, προσπάθησε να αντιμετωπίσει την ένοπλη πτέρυγα του επονομαζόμενου Κουβανικού Δημοκρατικού Επαναστατικού Μετώπου, προκειμένου να ανατρέψει την αριστερή κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο.
Χρόνια πριν, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ανησυχούσε για την κατεύθυνση που είχε πάρει η κυβέρνηση Κάστρο, καθώς δεν αποτελεί μυστικό ότι την εποχή εκείνη η Αμερική εξέφραζε μια παραφροσύνη σε οτιδήποτε είχε να κάνει με τον κομμουνισμό ή το αντίπαλο δέος την ΕΣΣΔ με την οποία ο Κάστρο είχε αναπτύξει δεσμούς.
Ούτε όμως και ο πιο μετριοπαθής Τζον Κένεντι που ανέλαβε το 1960 την προεδρία των ΗΠΑ πρόλαβε να σταματήσει τις διαδικασίες εισβολής που είχε ήδη προετοιμάσει ο προκάτοχός του. Οι μηχανισμοί της CIA στρατολόγησαν περίπου 1.400 παραστρατιωτικούς από το Μαϊάμι, που χωρίστηκαν σε πέντε τάγματα πεζικού και ένα αλεξιπτωτιστών οι οποίοι και συγκεντρώθηκαν στις 13 Απριλίου του ΄65 στη Γουατεμάλα πριν πλεύσουν με κατεύθυνση την Κούβα.
Όταν οι ΗΠΑ επιχείρησαν να «ρίξουν» τον Κάστρο
Το Αμερικανικό σχέδιο, προέβλεπε την απόβαση των Κουβανών αντικαθεστωτικών σε ένα απομακρυσμένο σημείο του νησιού, το οποίο και θα καταλάμβανε με σκοπό να «εγκαθιδρύσει» την αντι-επαναστατική κυβέρνηση η οποία με τη διπλωματική στήριξη των ΗΠΑ θα αποτελούσε και το πρώτο στάδιο ανατροπής του Κάστρο.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν καλά για Αμερικανούς και Κουβανούς αντιφρονούντες. Μπορεί τα οκτώ αεροσκάφη Β-26 που παρείχε η CIA και που ξεκίνησαν τον βομβαρδισμό των βάσεων του νησιού, να έφεραν τα διακριτικά της κουβανικής αεροπορίας, μπορεί τη νύχτα της 16ης Απριλίου οι κύριες δυνάμεις εισβολής να αποβιβάστηκαν στον Κόλπο των Χοίρων, ωστόσο η αντεπίθεση των επαναστατικών δυνάμεων ήταν σαρωτική. Μέχρι τις 19 Απριλίου οι εισβολείς παραδόθηκαν και οι περισσότεροι -αφού ανακρίθηκαν- επέστρεψαν στις ΗΠΑ.
Η πανωλεθρία των δυνάμεων που στηρίχθηκαν από την Αμερική αποδείχθηκε πολύ σοβαρή για την εξωτερική πολιτική της χώρας, ενώ ισχυροποίησε την θέση του Κάστρο, ο οποίος έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος της Κούβας, που θα απέφευγε μεν στο παραπέντε μία ολέθρια σύγκρουση στο μέσο του Ψυχρού Πολέμου, αλλά που κράτησε την εξουσία μέχρι τον Μάρτιο του 2008 και έπλασε τον μύθο του ακόμη και μετά το θάνατό του στις 25 Νοεμβρίου του 2016.
Η μετάβαση στη μετά-Κάστρο εποχή
19 Απριλίου 2018: Δώδεκα χρόνια μετά την ανάληψη της προεδρίας της Κούβας από τον αδερφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, και 53 ολόκληρα χρόνια μετά την επέτειο της νίκης στον Κόλπο των Χοίρων, η Κούβα, πέρασε στην μετά Κάστρο-εποχή. Ο Μιγκέλ Ντίας -Κανέλ έγινε ο 19ος πρόεδρος της Κούβας, ο οποίος μάλιστα κατά την Κουβανική Επανάσταση του 1959, δεν είχε γεννηθεί ακόμη. Επίσης έγινε ο πρώτος πρόεδρος από το 1976 που δεν ανήκει στην οικογένεια Κάστρο.
Προηγουμένως υπηρέτησε ως πρώτος αντιπρόεδρος του κρατικού συμβουλίου από το 2013 μέχρι το 2018, ενώ αποτελεί μέλος του Πολιτμπιρό του Κομμουνιστικού Κόμματος από το 2003, γενικός γραμματέας του οποίου παραμένει ο Ραούλ Κάστρο.
Τεχνοκράτης του κόμματος και λιγότερο γνωστός στο ευρύ κοινό κατά την παντοκρατορία του Φιντέλ, θεωρείται ότι θα επιδιώξει προσεκτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομική πολιτική του προκατόχου του, ο οποίος έχει ήδη άρει ορισμένους από τους περιορισμούς που είχε επιβάλει ο αδερφός του στις ξενόφερτες πολυτέλειες.
Επίσης στις εξαγγελίες του, τόνισε ότι θα διατηρήσει τις κοινωνικές δομές της χώρας, αλλά το πιο σοβαρό εμπόδιο που έχει να υπερβεί είναι ένα. Αυτό της προσωπικότητας και του μαγνητισμού που ασκεί μέχρι και σήμερα ο Φιντέλ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 03 Μαΐου 2018
