Ο Ντάνι Όσμπορν είναι γνωστός για το μνημείο που φιλοτέχνησε για τον Όσκαρ Ουάιλντ στο Δουβλίνο. Εδώ και καιρό όμως, βαδίζει σε άλλα καλλιτεχνικά μονοπάτια αναζητώντας άλλα εκφραστικά μέσα όπως η λάβα!
Η ιδέα τού ήρθε το 1984, όταν δούλευε στη Χιλή. Και γοητεύτηκε από τη λάβα που ρέει στα ενεργά ηφαίστεια της νοτιοαμερικανικής χώρας, στα σύνορα με την Αργεντινή. Ο ίδιος ανέφερε ότι όταν του δημιουργήθηκε η ιδέα της λάβας θεώρησε ότι ήταν ένας καλός τρόπος να πειραματιστεί κανείς.
Στην αρχή ταξίδευε στα Κανάρια, κι έφερνε από εκεί βασάλτη, που έλιωνε στο εργαστήριό του. Η ταχύτητα της ψύξης του λιωμένου βασάλτη τον οδήγησε, όμως, στο να αναζητά το υλικό του «ζωντανό», σε πλαγιές ηφαιστείων.
Πρώτος «σταθμός»
Η Χαβάη ήταν η πρώτη επιλογή του. Παρότι επιστράτευσε γεωλόγους και πρεσβευτές δεν εξασφάλισε πρόσβαση στα ενεργά ηφαίστεια εκεί γιατί πολύ πιθανό να δέχονατι πολλές αιτήσεις για περίεργα πράγματα.
Τελικά κατέληξε στη Γουατεμάλα, κι εκεί βρήκε τον τέλειο «προμηθευτή»: το ηφαίστειο Πακάγια.
«Χρειάζεται να ‘χεις τύχη όταν κάνεις δουλειές μ’ ένα ηφαίστειο. Πρέπει να φτάσεις εκεί την κατάλληλη στιγμή, γιατί η συμπεριφορά τους είναι απρόσμενη. Φορές δεν κάνουν τίποτα ή εκλύουν λίγη λάβα αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι υπερβολική, ή βίαιη» αφηγείται.
Ο Ντάνι Όσμπορν εξασφάλισε πρόσβαση, κι εκεί έκανε τα πρώτα γλυπτά του από λάβα βουτώντας τα καλούπια του στα ρυάκια της λάβας κι εκεί γέμιζαν. Δυστυχώς, το 2010, το Πακάγια θύμωσε, εξερράγη και κάλυψε την περιοχή με στάχτη (οι νεκροί ήταν πολλοί). Έτσι έκλεισε την επιχείρηση ο «προμηθευτής».
Μετά από πολλά, ο Ντάνι Όσμπορν κατάφερε ν’ αγοράσει μερικά στρέμματα στην πλαγιά ενός ηφαιστείου στη Χαβάη και τώρα είχε τις δικές του «σοδειές» λάβας και μπορούσε να δουλεύει ανεμπόδιστα.
Μέχρι στιγμής μόνο μικρά εγκαύματα έχει «πληρώσει», άντε και κανέναν σβώλο λάβας να χώνεται στην μπότα του. Με την εμπειρία που τον διακρίνει διευκρίνισε ότι υπάρχει κακή φήμη για τα ηφαίστεια καθώς κόστισε τις ζωές πολλών ανθρώπων παρ’ όλ’ αυτά εξήγησε ότι υπάρχουν και λιγότερο επικίνδυνα ηφαίστεια.
Προς το παρόν, έχει φιλοτεχνήσει πάνω από 40 γλυπτά από λάβα, αλλά μόνον τα 25 επιβίωσαν. «Ορισμένα από αυτά δεν καταφέρνουν να βγάλουν την κατάβαση απ’ το βουνό» εξηγεί. Λόγω του εύθραυστου της λάβας που έχει ψυχθεί.
Ο καλλιτέχνης έχει ήδη κάνει κάποιες μικρές εκθέσεις στην Ευρώπη και τον Καναδά και είναι, τώρα, έτοιμος για μια μεγάλη έκθεση των έργων του. Για τον Ντάνι Όσμπορν, η λάβα είναι ένα είδος αρχέγονου υλικού από το οποίο έχουν προέλθει τα πάντα στον κόσμο, ακόμη κι ο άνθρωπος: «Είναι, κατά κάποιον τρόπο, ένα μεγάλο άλμα στον χρόνο. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει τόσο μεγάλη συμβολική αξία για μένα», δήλωσε.
